Dag 3: rustdagje

Dag 3! Woehoew! Nog steeds geen diarree, hiermee doe ik volgens de anderen beter als de voorgaande Belgen. Die hadden na 2 dagen diarree van niet-gekuisde groenten of vlees dat niet in de koelkast stond. Gelukkig eet ik alleen het gekookt eten en groeten dat ik nog zie druipen van het wassen. Over het algemeen is het eten hier wel lekker, beetje speciaal wel maar dat is niet anders dan normaal als je 3800 km van huis bent. Ik had eerlijk gezegd exotischer eten verwacht maar ook dat valt heel goed mee. Maar over vandaag, zoals de titel duidelijk maakt was het vandaag een rustdagje, tenminste in de namiddag. De voormiddag werd beheerst door de ondoorgrondelijke wirwar, Turks geheten. Na 2 dagen van lessen heb ik een ordelijk word-document gemaakt (ik ben er zelf verbaasd van), maar het bestuderen daarvan na de les, het onthouden en oefenen ontbreekt wel. Misschien omdat ik geen Turks moet spreken op straat. Of er is iemand bij die Turks ongeveer beheerst of de winkeliers verliezen hun geduld en gebruiken gebarentaal. Zo gaik het neit leren, maar dat ging sowieso al niet op 3 weken tijd. Het leukste en meest memorabele deel kwam echt wel in de namiddag. We (Inge en een Koerd en ik) vertrokken voor een toer in gaziantep. Het toonde ons een centrum waar andere vrijwillgers van ASF werkten om de lokale kunst te laten leven. Dat hield in dat ze mozaïeken daar maken, weven, naaien (met een singer?!) enzovoort. Het was echt prachtig om te zien en ik nam enkele foto's met mijn analoog toestel, dus pas te zien als ze ontwikkeld zijn in België, hier is het veel te duur. Alles van technologie lijkt hier duur. Een goeie gsm kost hier tot 100euro meer.. Vreemd als je bekijkt dat Turken minder loon krijgen en toch allemaal een touch-gsm hebben. Bij voorkeur een iPhone of samsung galaxi S4, allebei in de Belgische prijsklasse van 500-650 euro, hier 600-750. Gelukkig is technologie niet het enige wat ze hier aanbieden. Eens uit het nieuwe, toeristisch gedeelte kwamen we in 'de bazaar' een soort permanente markt met heel veel kruiden, verse pistachenootjes en geëmailleerde schalen, tassen etc. Voor niet goed weet wat dat inhoudt: http://i66.photobucket.com/albums/h245/tagrijn/0806/IMG_2870t.jpg Dit is een voorbeeld. Het is fascinerend om te zien dat zij elke versiering, tot het miniscule toe zelf slaan met hamer en beitel. Ze leren dat al van jongs af aan want we zagen heel veel kinderen van ongeveer 6a8 jaar hun eigen emailschalen maken. Ook hiervan enkel analoge foto's. Het hoogtepunt van de trip was voor mij ongetwijfeld het bezoek aan een cafe. We kwamen op een plein en ik dacht, we gaan gewoon hier iets drinken, beetje warm maar ok. Onze gids liep vreemd genoeg gewoon door om door een vrij onopvallende deuropening te stappen en opeens te belanden in een grot. We wandelen dus doodnormaal, in het midden van het stad in een grot om daar te ontdekken dat er een aangename temperatuur heerst van 18 graden, ideaal voor een kopje çay, een soort zwarte woud-thee. Een beetje bitter maar perfect een te genieten van de afkoeling en een goed gesprek te voeren over de gebeurtenissen in Turkije. Blijkbaar heeft onze gids meegevochten daar, hij organiseerde het verzet in zijn wijk. Wat er eigenlijk op neer kwam om water aan de zijkanten van de straat te zetten tegen het traangas en barricades opstellen. Afgezien van het goed gesprek heb ik echt genoten van de unieke locatie om evenwaardig met iedereen te genieten dan de thee. Op straat kijken veel mensen je vreemd aan maar daar was iedereen vriendelijk en beleefd. Dat was het verslag voor vandaag! Op het bezoek aan de youth center na, daar speelden we kleine spelen met 18-22 jarigen. Tot morgen!